Çanakkale hem dünyanın hem de Türkiye’nin sayısız fidanlarının kırıma uğradığı yerdir. Elbette vatan uğrunda ölmek şereftir. Bizim için haklı bir dava idi ama gelip bizim toprakları işgal etmek ettirmek için dünyanın değişik yerlerinden suçsuz günahsız gencecik insanların bile bile ölüme gönderilmesi kolay kolay hazmedilecek bir olay değildir.
Başta ingiliz olmak üzere fransız, rus hepsi bile bile ne için savaştığını dahi bilmeyen masumların hesabını vermek zorundalar ve birileri bu acımasızlığı onlara sormak zorundadır.

Hele hele en acısı da nereye gittiğini bilmeden ingiliz, fransız sömürgesi olduğu için ta binlerce uzaktan gelerek Osmanlı askerlerine kurşun sıkmak için getirilmeleri elbette o masum fidanların analarını, eşlerini, kardeşlerini çaresiz bırakmış ve çoğu zavallı asker geldiği yerde ölüp, geri doğduğu topraklara dönememiştir.

Çanakkale Şehitlerimiz saymakla bitmez. O dönem liselerin çoğu mezun veremedi. Yiğitlerimize her duyarlı sanatçıdan da ellerinden geldiğince destek gelmiştir.

Ahmet Şafak söylüyor.

Ateşte Açan Güldük Biz Dinle

ATEŞTE AÇAN GÜLLER şehitlerimiz için bestelenmiş.

Ateşte Açan Güldük Biz Sözleri

Ah anam

Ateşte açan güldük biz

Vatan şükür seccademizdi.

Alınyazımızdı.

Kulağımıza okunduğunda ilk ezan

Şehitlik defterine adımız yazıldı,

MEHMETÇE.

Ah anam,

Yemen’de yandık,

Sarıkamış’ta donduk,

Çanakkale’de öldük

YİĞİTÇE.

Ah anam,

Sanma ki solduk.

GÜLCE.

Kanımız ateşe düştü,

Ateşte güller açtı,

Bir rüzgar esti Sakarya’dan

MUSTAFA KEMALCE.

Ah anam,

İşte o zaman yeniden doğduk

Vel basu badel mevt

EMRİNCE.

Ahmet ŞAFAK