Evvel zaman önce, kalbur zaman önce Keloğlan arkadaşlarıyla beraber oyun oynamaya çimenliğe  indiler. Arkadaşlarıyla topla  oynuyorlardı. Balkız şöyle dedi:

Arkadaşlar takımları kurun, dedi. Keloğlan`ın annesi Keloğlan’ı çağrıp hemen gelmesini istedi ve istemeden de olsa   koşarak geldi. Keloğlan arkadaşlarını çağrıp bahçeyi toplamaya kalkıştılar ve hemen bitirme yaptılar. Ama annesinin yaptığı iş kendinin farkında değildi Keloğlan. Keloğlan bir akıllıca düşünüp ben bu bahçenin kısa yolunu biliyorum, dedi. Hemen arkadaşlarının yanına gitti ve şunları dedi:

Arkadaşlar benim annem oyun oynamama kızıyor. Herhalde onun için böyle yanına çağırıyor hep. Ne zaman oyun oynasak hep böyle yapıyor. Keşke siz  benim yerimde olsaydınız da işkencemi  anlarsınız.

Keloğlan’ın annesi  bağırıp herkes kendilerine sığınacak yer arıyorlar. Keloğlan arkadaşlarına şunları dedi :

Arkadaşlar işte şimdiden korktunuz. Bir de bunu her gün yaşayın. Gözlerin gözlerime uyku girmiyor.  Sebebi de belli ya arkadaşlar. Lütfen bana saygı gösterin. Annesi Keloğlan’ın yanına çağırıp bir güzel dayak atmış. Arkadaşlarını direk evlerine gitmişler. Keloğlan yalnız kaldığı için  yalnız, mutsuz ve üzgün   şekilde işleri koyulmuş.

Bahçede işleri koyulup akşama kadar uğraşmış. Gece yarısı olmuş. Keloğlan daha çok işi vardı. Akşam olunca Yatağa girmiş ve uzanmış.” Akşama kadar bu işleri nasıl yaparım? ” dedi. Hemen aklına Bilgecan Dede geldi ve sabah kalkar kalkmaz direk ona gidecekti.

Keloğlan yatmış ve sabah olmuş. Hemen bir yudum bir şey yemeden çıkmoş ve Bilgecan Dede’ye gitmiş. Gideceğim dedi. Onun için için iksir hazırlayıp Keloğlan’a verdi. Keloğlan direkt eve gitti ve yemeğini yiyip işe başladı.  Bilgecan Dede’nin yaptığı ikisini bir dakikada bütün işleri bitirdi. Annesi arkadaşları ile oynamasına izin verdi. Keloğlan arkadaşlarıyla çok güzel oyunlar oynadı.

Bir önceki yazımız olan İnsan Olmak başlıklı makalemizde Asil Kişi, Güçlü Kişi ve Hayat Bayram Olsa hakkında bilgiler verilmektedir.