Teknoloji ve tasarım kelimeleri birbirine o kadar güzel tamamlıyor ve birbirine o kadar çok yakışıyor ama bu kelimelerin içini doldurmadıkça yüzeysel kalıyor ve sadece telaffuz edip geçiyoruz.

Teknoloji, günlük hayatta her türlü uygulamalı ve temel bilimler sayesinde bilgilerin üretken güçler tarafından işlenerek üretime kazandırılması kullanılması ve içtimai etkilerinin çözümlenerek bir süreç halinde ele alındığı düşünülürse toplumsal olarak her türlü aktivitenin içinde kalacak şekilde yer alan süreç bize toplam gerçeği ortaya çıkarmaktadır.
Teknoloji herkesin hayatını ve yaşam kalitesini geliştirmek maksadıyla insanın üretim ve geliştirme düzeyini bilimsel ve sanatsal mühendislik kazanımlarıyla ekonomik, toplumsal çalışmayla birleştirerek herhangi bir nesneyi daha güzel, daha erken, daha modern, daha basit ve en verimli şekilde yapma sürecidir diye açıklayabiliriz.
Tasarım kavramını ise insan zihninde oluşturulan bir olgu olarak söyleyebiliriz. Tasarım kelimesini insanın zihinsel gücünün kullanımı ile alakalı olduğunu, zihinsel olarak düşünme aşamalarını öne çıkardığını, bu zihinsel çıkarımlardan faydalanarak kendine özgün hayal kurma, araştırma, farklı düşünme, eleştirel bakma, fikir yürütme, üstün güçleri hesaplama gibi farklı bellek aşamalarını tasarım yaparak kullanma yeteneği olarak da söylemekte fayda var.
Türkiye’de yukarıda bahsettiğimiz teknoloji ve tasarım kelimelerinin birbirine yakınlıklarını, ilgisini, birlikteliğini uyumluluğunu ne kadar güzel ifade etmeye çalışsak da maalesef birbirine bu kadar güzel yakışan kelimelerin ders olarak okutulması elbette hem hoşumuza gitmekte hem de bizi yeteri kadar ilgi görmediği için üzmekte olduğunu söylemek zorundayız.

Teknoloji ve tasarım dersi esas olarak ürün geliştirme aşamasında olduğundan insan yaşantısını direkt olarak etkilediğinden teknoloji ve tasarım konuları birbirine direkt olarak ilgilendirdiğinden aralarındaki ilişki öncelikle zihinsel olarak meydana gelen süreçte farklı düşünme, olmayanı bulma düşüncesinden yola çıkılarak farklı bir şeyler üretme amacıyla öğrencilere sevdirilmiş, sevdirmeye çalışılmış ama  gerekli ilgi ve desteği görememiştir.
Teknoloji ve tasarım dersinin okullarımızda okutulması elbette olumlu bir gelişme olarak görünse de dersin amacına uygun bir şekilde yapılamamasından hem öğretmenler hem de öğrenciler hatta ve hatta öğrenci velileri de bu dersin yeteri kadar ciddi alınmamasından sorunlu olduğunu söylememiz gerekir. Çünkü öğretmen öğrenciyi yeterince güdülemediği için öğrencinin yeteneklerinin keşfedilmesine yardımcı olamamakta, öğrenci kendisine yeteri kadar güvenilmediğini hatta ve hatta yeteri kadar destek verilmediğinden şikayetçi olmakta ve derse yeteri kadar ilgisini ve sevgisini katamamaktadır. Bunun sonucunda da öğretmenlerin verdiği ödevleri ciddiye almayarak evde yetişkinlere sorarak ya da bilgisayarlar ve teknoloji sayesinde kopyala yapıştır ya da araştır, yakıştır mantığıyla hareket ederek yeni farklı ürünler düşünmüyor, bunun sonucunda da teknoloji ile tasarım birleşerek ortaya yeni bir ürün çıkmamaktadır.
Teknoloji ve tasarım dersi amacına uygun olarak öğrencilere verilmeyince bilim insanı güvencesinin verilmemesinden sevilmemekte, dolayısıyla da bizden neden bir şey icat eden insan çıkmaz, diye yakınmalar, serzenişler duyulması normal karşılanmaktadır. Teknoloji ve tasarım uyuşmazlığı bir an önce düzeltilmelidir.